W Betlejem ludzkiego serca pastuszkowie prości co gwiazdę zobaczyli bo patrzyli w niebo
Witają Boga Zbawcę Który w swej wielkości stal się Ciałem maleńkim zamieszkał w kruszynie Chleba
Maryja i Józef nad żłóbkiem czuwają osiołek Dziecię ogrzewa bo serc ludzkich mało
Już Trzecie Tysiąclecie a nie wszyscy przyszli pokłonić się Zbawcy zasłużyć na niebo
Wali się Wieża Babel współczesnego świata bez Boga budowana nie wzniesie się w niebo
Trzecia Tajemnica Radosna Różańca uratuje świat jeśli nie zabraknie wiary jaką mieli pastuszkowie
W. A. Jamróz
